Schemer valt
Als lood op een suikerspin
Asfalt vloeit
In dikke druppels
Stijf staat m’n lijf
Van staal en glaswol
Ooit rolde hier water
M’n knieën knikken
Mijn enkels verweken
Paars schijnt mij de hemel
Toe en helblauw de vloer
’t Godsbeeld kruisigt
Zichzelf en ’t dak wankelt
Want geen muur torst voor eeuwig
Duister kietelt
Prikkelt gelukkig
Maar voor eventjes want
Malle moer dwingt mij tot
Het schieten van een gebed
Alvorens ik slapen ga
Door mijn weekheid gedwongen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten